Κάθε εποχή έχει τα χρώματά της, τις γεύσεις της, την οσμή της. Καθε εποχή όμως έχει και τα ηχοχρώματά της. Ας είναι και παύσεις, που και που, το καλοκαίρι ή το χειμώνα. Στις πόλεις δεν καταλαβαίνουμε να γυρίζουν οι εποχές γιατί ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥΣ.
Εχω επιθυμήσει κοντά 40 χρόνια τώρα ένα κεραυνό της προκοπής. Πως να ακούσω ένα fortissimo σαν fortissimo όταν όλα τα άλλα όργανα παίζουν συνεχώς forte χωρίς παύση ?
Τώρα με το ‘μένουμε σπίτι ‘ τι ποσοστό του ουρανού βλέπετε ανοιξιάτικα από τα παράθυρά σας ?

Και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, έχω μία ροπή προς την τυμβωρυχία, πιθανόν λόγω του εγκλεισμού. Εχω την τάση να φέρω στην επιφάνεια παλιές δουλειές, αρχεία, φωτογραφίες ή ότι άλλο.
Για να αντισταθώ στον πειρασμό αναδιαμόρφωσα ένα δωμάτιο του σπιτιού μου σε δωμάτιο ψυχοθεραπείας – κάτι ανάμεσα σε δωμάτιο ακρόασης και ΜΕΘ του μέλλοντος. Το τράβηξα βίντεο και σας το παρουσιάζω ως πρόταση αρχιτεκτονικής εσωτερικού χώρου. Με την πίστη οτι, τουλάχιστον, του αγαπημένου μου Στανισλάβ Λεμ θα του άρεσε.

Καθώς από οτι καταλαβαίνω και διαβάζω θα ακολουθήσει μεγάλη πείνα αποφάσισα να ασχοληθώ με την τέχνη της κατασκευής synthesizers. Το Psychoelectric Model I παίζεται με χρήση ποντικιού υπολογιστή. Μου έδωσε την ευκαιρία να σπάσω το ρεκόρ διάρκειας 20 ετίας περίπου 9’ κομμάτι.
Επίσης θα αποτελέσει ηχητικά βασικό συστατικό της επόμενης σειράς από βίντεο, η οποία θα αφορά μουσικές συνεργασίες και θα σας ανακοινωθεί στο προσεχές μέλλον αρμοδίως